متن دعای امام سجاد (ع) در وداع ماه رمضان با ترجمه استاد انصاریان

ای خدایی که در برابر احسان به بندگان پاداش نخواهی، و از عطا و بخشش پشیمان نمی‏شوی، ای کسی که مزد بنده خود را بیش از عمل او می‏دهی. نعمتت بی‌استحقاق به بندگان رسد، و عفوت تفضل، و مجازاتت عدالت، و قضایت عین خیر است. اگر بخشش کنی، عطایت را به منت آلوده نکنی و اگر عنایت نکنی، از باب ستم نیست.

آن‏که تو را شکر کند، شکرش کنی؛ در صورتی که خودت آن شکر را به او الهام فرموده‌ای، و هر که تو را بستاید، پاداشش می‏دهی؛ در حالی که آن ستایش را خودت به او تعلیم ‏کرده‌ای. پرده می‏پوشی بر آن که اگر می‏خواستی، رسوایش می‏کردی و جود و کرم کنی بر آن که اگر می‏خواستی، از وی دریغ می‏کردی، در صورتی که هر دو مستحق رسوایی و دریغ تواند، اما تو تمام امورت را براساس تفضل بنا نهاده‏ای و قدرتت را بر آیین گذشت مقرر کرده‏ای، و با آن که با تو به مخالفت برخاسته با بردباری روبه‌رو می‏شوی، و به آن که در حق خویش ستم کرده مهلت می‏دهی، با صبر و بردباری خود مهلتشان می‏دهی تا به حضرتت بازگردند و در مؤاخذه عاصیان شتاب نمی‏کنی تا به توبه موفق شوند، تا هلاک شونده آنان بدون رضای تو هلاک نشود و تیره‏بختشان به نعمتت بدبخت نشود مگر پس از قطع بهانه و بعد از اتمام حجت همه جانبه بر او، و این همه بزرگواری و آقایی از عفو و گذشت توست ای بزرگوار و بهره‏ای است از محبتت ای بردبار.

تویی که بر بندگانت دری به سوی بخشش خود باز کرده‏ای، و آن را باب توبه نامیده‏ای و بر آن درِ گشوده راهنمایی از وحی خود قرار داده‏ای، تا آن را گم نکنند، پس خود ــ که نامت والا و مبارک است ــ فرمودی: «به سوی خدا توبه خالص و بی‏پیرایه آورید، باشد که پروردگارتان گناهان شما را محو کند و شما را داخل بهشت‏هایی کند که نهرها از زیر آن روان است در آن روزی که خداوند، پیامبر خود و آنان را که به او ایمان آوردند، خوار و ذلیل نمی‏کند، درحالی‏که نورشان پیش‏رویشان و از جانب راستشان روان است» می‏گویند: «خداوندا نورمان را کامل کن، و ما را مورد مغفرت قرار ده، که تو بر هر چیز توانایی.»

بارالها! پایان یافتن این ماه را پایان یافتن خطاهایمان قرار ده و به دنبال خارج شدنش، ما را از بدی‌هامان خارج کن و ما را از سعادت‌مندترین اهل این ماه به آن و پرنصیب‏ترین آنان در آن و بهره‏مندترین ایشان از خودت قرار ده.

بار الها! هر کس که این ماه را آن طور که بایسته است، رعایت کرده و احترامش را آن‌چنان که باید حفظ کرده و حدودش را به بهترین صورت بپاداشته و از گناهانش به نحو صحیح پرهیز کرده یا به وسیله کار خیر به تو تقرب جسته که موجب خشنودیت از وی گشته و رحمتت را متوجه او کرده، پس مانند آن‌چه به او بخشیدی از توان‌گری خود به ما ببخش و چندین برابر آن را از فضل خود به ما عطا فرما؛ زیرا فضلت کاستی نگیرد و خزائنت نقصان نپذیرد؛ بلکه افزون می‏شود و معادن احسانت از بین نمی‏رود و همانا عطای تو گوارا عطایی است.

بارالها! بر محمد و آلش درود فرست و همانند پاداش آنان ‏که تا روز رستاخیز، این ماه را روزه گرفته‏اند یا به بندگی تو در آن اقدام کرده‏اند، برای ما ثبت کن.

بارالها! در این روز فطر که آن را برای اهل ایمان عید و شادی و برای اهل آیین خود روز اجتماع و گردهمایی قراردادی، به درگاهت توبه می‏کنیم، از هر معصیتی که دچارش شدیم یا هر کار بدی که به آن دست زدیم یا اندیشه سوئی که در دل داشتیم؛ مانند توبه کسی که خیال بازگشت به گناه را ندارد و پس از توبه به جانب هیچ خطایی برنمی‏گردد؛ توبه پاک و خالصی که از شک و تردید پیراسته باشد. پس آن را از ما بپذیر و از ما راضی شو و ما را بر آن استوار بدار.

بارالها! ترس از عذاب وعده داده شده و رغبت به ثواب موعود را روزی ما کن، تا لذت آن‌چه را از تو می‏خواهیم، بیابیم و غصه آن‌چه را از آن به تو پناه می‏بریم، دریابیم و ما را در پیشگاهت از توبه‌کنندگانی قرار ده که محبتت را بر ایشان حتم ساخته‏ای و بازگشتشان را به طاعت خود قبول نموده‏ای، ای عادل‏ترین عادل‏ها!

بارالها! از پدران و مادران و اهل دین ما همگی، چه آن که از ایشان از دنیا رفته و چه آن که تا قیامت به آنان خواهد پیوست، درگذر!

بارالها! بر محمد پیامبر ما و بر آلش درود فرست، هم‌چنان که بر فرشتگان مقربت درود فرستادی و بر او و بر آلش درود فرست، آن طور که بر پیامبران مرسلت درود فرستادی و بر او و بر آلش درود فرست، آن طور که بر بندگان شایسته‏ات درود نثار کردی و بهتر از آن ای خدای عالمیان، چنان درودی که برکتش به ما برسد و سودش نصیب ما گردد و به‏خاطر آن دعاهایمان مستجاب شود؛ زیرا تو بزرگوارترین کسی هستی که به او توجه شده و بی‏نیاز کننده‏ترین کسی هستی که بر او اعتماد شده و بخشنده‏ترین کسی هستی که از احسانش درخواست شده و تو بر هر چیز توانایی.