شهادت

اللهم ارزقنی شهادة فی سبیل اله.......

جنگ کجایی که دلم تنگ توست

رقص جنون تشنه آهنگ توست

جنگ کجایی که دلم خون شده

زاده لیلای تو مجنون شده

حیف که فصل تو فراموش شد

ناله جان سوز تو خاموش شد

فصل تو فصل گل و آواز بود

فصل رها گشتن و پرواز بود

ذهن من و خاطره خاکریز

موشک و خمپاره و جنگ و گریز

خاطره ضد کمین و کمین

تشنگی و سفره میدان مین

جنگ کجایی که دلم تنگ توست

رقص جنون تشنه آهنگ توست

جنگ شهیدان تو را دیده ام

روی سپیدان تو را دیده ام

من زشهیدان تو شرمنده ام

گرچه زکف تیغ نبافکنده ام

مرگ الهی بپذیرد من را

تنگ در آغوش بگیرد من را

غیر شهادت که مرا دم دهد

خنده زنان خاطره شادم دهد

چنگ کجایی که دلم تنگ توست

رقص جنون تشنه آهنگ توست

ای شرف و عزت ما باز گرد

تا برهانی دل ما را ز درد

کاش که من هم به شهادت رسم

کز قبل آن به سعادت رسم

حاج محمدرضا آقاسی

جانبازی.

 تا ابد نام جانبازان ،با ابالفضل (ع) جاودان است...... 

 از بچگی آرزو داشت ظهر عاشورا، علامت را روی دوشش بگذارد و جلودار دسته باشد. همه
می‌گفتند: «کوچکی، بزرگ که شدی بیا.»بزرگ شد، میان کسانی که داوطلب بودند علامت را
بلند کنند، از همه لاغرتر بود. گفتند: «برو سربازی، بر و بازو که پیدا کردی
بیا.»سرباز شد. جبهه رفت. اسیر شد.محرم بود که برگشت، با آستین‌های خالی که به سر
شانه‌اش سنجاق شده بود و نگاهی که هنوز رنگی از حسرت داشت.